วันนี้คือวันที่ดิฉันได้คิดและนึกถึงประสบการณ์ในชีวิตที่ครั้งหนึ่ง(ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา)...ได้ไปสอนที่โรงเรียนสอนพิเศษบ้านครูนิด มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดเพราะได้พบปะพูดคุยกับเด็กๆ ได้สอนในวิชาที่ตัวเองชอบ
แต่ถึงอย่างนั้นวันแรกที่เราไปสอน...มันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย วันแรกเราได้สอนชั้นป.1เป็นอะไรที่ง่ายมากค่ะ สอนบวกลบเลขเอง เด็กๆน่ารัก ต่อมาวันที่ 2 ดิฉันได้สอนชั้นป.4 และสอนชั้นนี้จนวันสุดท้ายที่เปิดเรียน ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบเด็กๆ...เด็กๆสังเกตเราทุกอย่างเลย ตั้งแต่หัวจรดเท้า ถามทุกอย่างว่าทำไมอย่างนั้น อย่างนี้....ฮ่าๆ เผลอเอ็ดเด็กด้วย แรกๆดูเหมือนไม่ค่อยได้ดั่งใจ เพราะเราชินกับการสอนเพื่อนที่มีพื้นฐานอยู่ เลยไปเร็วเกินต่อมาก็ค่อยๆปรับตัว จนกระทั่งดูจุดเด่นของตนเองทำให้เอามาใช้หลอกล่อเด็กๆ นั่นคือการเล่าเรื่อง เล่านิทานให้ฟัง พบว่าเด็กๆชอบมาก สนใจ ล่ะไม่ไปจากห้องเรียนเลย มันทำให้ฉันมั่นใจขึ้น คุมเด็กมากขึ้นจากเดิมที่ไม่สนใจเลย แล้วก็การใช้การเสริมแรงมีเด็กคนหนึ่งในห้องไม่ยอมทำอะไรเลยเหมอตลอด ไม่รู้ทำไงดี ฮ่าๆเชื่อไหมว่าฉันมีการลงโทษที่แนวมากนั่นคือการโยกหัวปายมา ฮ่าๆๆๆฟังดูงี่เง่า แต่ได้ผลนะ ต่อมาก็จบการสอนวันสุดท้ายมันช่างดูเศร้ากันทั้งชั้น ไม่อยากจากเลยจริงๆ....คิดถึงเด็กๆจัง
จาก ครูรุ้ง =-=
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น